سالهای دور زمانی که هنوز سیستم‌عامل کامپیوتر رنگ و لعابی نداشت و محیط تاریک DOS جایی بود که همه هنرمان را به کار می‌بستیم تا از آن استفاده کنیم٬ یک بازی بود که با یدک کشیدن نام Persia لحظات خوبی را برایمان رقم می‌زند. این بازی که با امکانات آن روزها تهیه شده بود Prince of Persia نام داشت. هنوز جامهای شفا بخش و شمشیر این شاهزاده ایرانی یادم هست.
خاطره این بازی زمانی دوباره جان گرفت که جردن مچنر سازنده اصلی بازی جعبه‌ای را از پدرش (که آهنگ ساز این بازی نیز بوده است) دریافت کرد که حاوی فلاپی دیسک‌های اصلی این بازی بود. این فلاپی دیسکها (همان دیسک‌های ۳/۵ اینچی که شاید دیگر به این راحتی‌ها نتوانید آنها را پیدا کنید) حاوی کدهای این بازی نیز بودند. جردن هم در یک اقدام جالب و قابل ستایش همه این کدها را در GitHub آپلود کرده و در اختیار عموم قرار داده است.
جردن مچنر به فیلم‌های ماجراجویانه علاقه فراوانی دارد و مشخص است که ایده بازی از فیلم‌های دهه ۱۹۸۰ در ذهن او شکل گرفته است. او می‌گوید” الگوی من ۱۰ دقیقه اول فیلم Riders of the lost Ark بود که در آن ایندیانا جونز از روی حفره‌ای می‌پرد٬ اما پرش ناموفق است و در آخرین لحظات او لبه حفره را گرفته و خود را بالا می‌کشد. من قصد داشتم چنین فضای تعلیقی را که شامل دویدن٬ پریدن و گرفتن بود را بسازم و آن‌را با احساس لذت ناگهانی فیلم‌های حادثه‌ای ترکیب کنم.”
تنها مشکل جردن این بود که تمام این کارها را باید با توجه به محدودیت‌های Apple II انجام می‌داد و همه چیز را در حافظه ۴۸ کیلوبایتی آن جا می‌داد. این یعنی استفاده از زبان اسمبلی ۶۵۰۲ که یک زبان سطح پایین بود و در زمان کامپیوترهای ۸ بیتی و سالهای ۱۹۸۰ زبان بسیار معمولی در دنیای کامپیوتر بود. جردن استفاده از این زبان را به استفاده از گچ و سنگ برای ساخت بازی تشبیه می‌کند.
محدودیت‌های موجود و استفاده از این ابزار خام باعث شد راه‌کارهای جردن تاثیر گزارتر شوند. مچنر از دویدن و پریدن برادرش فیلم تهیه کرد و با دقت تمام پیکسل به پیکسل آنها را در شخصیت اول بازی پیاده کرد. نتیجه این کار ظهور شخصیت برادر جردن در این شاهزاده ایرانی بود که البته حافظه زیادی را هم از کامپیوتر مطالبه می‌کرد.
مچنر می‌گوید با تمام این محدودیتِ حافظه دوست نداشته تا با کپی کردن شخصیت اصلی بازی و تنها جابه‌جا کردن چند پیکسل٬ شخصیت‌های دیگر را بسازد.
با اینکه دیگر بسیاری از این محدودیت‌ها در دنیای امروز وجود ندارند٬ مچنر متوجه شده‌است که در حرکت به سوی بازی‌های موبایل و تبلت تفکر خلاق دوباره جان گرفته است. او می‌گوید: ” این روزها می‌توانید در کنسول‌های بازی مشاهده کنید که چطور می‌توانیم بازی‌های بسیار خوبی بسازیم٬ اما حذف این محدودیت ها لزوما به معنای بهتر شدن کارها نیست.” او یادآور می شود که “معمولا بهترین ایده‌ها٬ در تقابل با محدودیت‌ها خلق می‌شوند.”
آیا شما هم بازی Prince of Persia را به یاد می‌آورید؟
فیلم بازی را در صفحه گوگل پلاس آی‌کلاب ببینید.
[منبع]
