–    پلتفرم: رایانه شخصی (PC)
–    تهیه کننده: آمیتیس بازی رایان و ارتش جمهوری اسلامی ایران
–    سازنده: : آمیتیس بازی رایان
–    ناشر: اربطان بیست پویا
–    سبک: تیراندازی اول شخص

مبارزه در خلیج عدن با حضور مستمر در نمایشگاه‌های مختلف مرتبط با بازی و نمایش تریلرهای خوب در سطح اینترنت نوید یک تیراندازی اول شخص جنگی استاندارد و قابل قبول را می‌داد. سبک بازی‌ای که در دنیای بازی‌های رایانه‌ای بسیار محبوب است و سالانه شرکت‌های زیادی برروی این سبک از بازی سرمایه‌گذاری می‌کنند و بازی‌های این سبک جزو پرفروش‌ترین و پرمخاطب‌ترین بازی‌ها می‌باشد.

در این نقد و بررسی سعی داریم ببینم که آیا این بازی تحولی در صنعت بازی ایران ایجاد کرده و آیا توانسته استانداردهای این سبک را رعایت کند و اینکه آیا لقب بهترین تیراندازی اول شخص ایرانی شایسته آن هست یا خیر؟

اره ماهی در عدن

داستان بازی پیرامون مبارزه دلیرانه تکاوران نیروی دریایی در مقابل دزدان دریایی سومالی در منطقه عدن می‌باشد که از طریق میان‌پردها و نوشته‌های هنگام بارگذاری مراحل روایت می‌شود. در طول داستان متوجه می‌شویم دزدان دریایی سومالی به رهبری فردی ملقب به اره ماهی به کشتی ایرانی حامل آثار باستانی حمله کرده و تعدادی از آثار باستانی را به سرقت می‌برند (این آثار باستانی در مراحل پایانی بازی وجود دارند و در روندبازی تاثیر گذار هستند که در آن بخش بیشتر به آن‌ها خواهیم پرداخت). بازیکن در نقش یکی از تکاوران برای باز پس‌گیری این آثار عملیاتی را آغاز می‌کنند. همانطور که می‌بینید داستان بازی برای این سبک قابل قبول است و از پیچیده‌گی‌ها و غافل‌گیری‌های زیادی بهره نمی‌برد.

 جنگ در عدن

روند بازی و طراحی مرحله مبازره در خلیج عدن مناسب است اما در بعضی از لحظات از نبود یک چینش مناسب رنج می‌برد. برای مثال شروع بازی به نظر من مناسب نیست به طوری که حتی ممکن است باعث شود بازیکنان از ادامه بازی منصرف شوند. دلیل آن هم نبود آموزش در حین بازی و سختی مرحله می‌باشد که برای شروع بازی و جذب مخاطب مناسب نیست. این چیدمان نامناسب در ادامه هم تکرار می‌شود مثلا بعد از مرحله قایق، بازی دچار تکرار عجیبی می‌شود به طوری که دائما در مناطق تیراندازی قرار می‌گیرد و باید یک کار را تکرار کنید. نداشتن تغییر محیط و سناریوهای جنگی مانند آر پی چی زدن یا استفاده از دستگاه‌های نظامی که البته با توجه به هزینه‌های بالای تولید برای بازی‌های ایرانی میسر نیست، به تکراری بودن روندبازی کمک می‌کند. البته اگر کمی در چینش مراحل دقت می‌شد این تکراری بودن کمتر به چشم می‌آمد. برای مثال اگر مرحله قایق به اواسط بازی و مابین مراحل تیراندازی منقل می‌شد و یا اگر در مراحل پایانی زمانی که وارد تونل می‌شدیم چند دقیقه بازی در داخل تونل طراحی می‌شد، می‌توانستیم شاهد تنوع مناسب‌تری در چینش مراحل باشیم.

همانطور که در ابتدای مطلب اشاره شده آثار باستانی در مراحل پایانی بازی قرار دارند که در روندبازی موثر هستند به طوری که اگر در میان نبرد به آن‌ها تیراندازی کنید ماموریت با شکست روبرو می‌شود و باید از آخرین ذخیره خود به بازی ادامه دهید که این امر منجر به بهم زدن ریتم بازی می‌شود و با توجه به ذات بازی که یک تیراندازی است دقت کردن در میدان نبرد به منظور تیراندازی نکردن به این آثار بسیار غیر معمول است.

در کل بازی یک تیراندازی اول شخص استاندارد را به نمایش می‌گذارد که با توجه به محدودیت‌های مالی و فنی موجود با تنوع سلاح و تنوع مناسب دشمن خود توانسته یک روند خوب را برای بازیکن خلق کند و در این قسمت نمره قابل قبولی را دریافت می‌کند.

 فنی

در بخش فنی بازی بسیار مناسب ساخته شده است به طوری که مدت زمان بارگذاری مراحل کوتاه بوده و همچنین سرعت بارگذاری در حین انجام بازی مناسب است. پایدار بودن بازی نیز مناسب است و بعد از یک ساعت بازی کردن دچار افت فریم یا خروج ناگهانی نمی‌شوید.

در زمینه صداگذاری و موسیقی بازی نمره قابل قبولی می‌گیرد و صداپیشگی اعضای تیم نیز مناسب انجام شده است. صداهای محیط و افکت‌های مربوط به تیراندازی نیز خوب هستند.

گرافیک بازی نسبت به بازی‌های روز پایین است اما تیم فنی و هنری تمام تلاش خود را برای حداکثر استفاده از موتور بازی انجام داده‌اند و توانسته‌اند نسبت به دیگر بازی‌های ایرانی که تاکنون وارد بازار شده‌اند گرافیک زیبا و قابل قبولی را به نمایش بگذارند. البته تکسچرینگ و سایه‌های در بازی زیاد مناسب نیستند و در فاصله نزدیک بسیار ساده به نظر می‌رسند. انیمیشن‌های هم تیمی‌ها مناسب است اما انیمیشن دشمنان خوب از آب در نیامده است.

در پایان باید گفت که مبازره در خلیج عدن یک بازی خوش‌ساخت است که نوید رشد صنعت بازی‌سازی ایران را می‌دهد و لقب بهترین اکشن اول شخص ایرانی شایسته آن است.

نویسنده: ابوذر پوررنجبر